In oktober 2023 trok ik door zuidelijk Afrika. Met mijn camera zocht ik de meest mooie beelden. Soms maakte ik wel tien verschillende foto’s totdat ik dat ene perfecte plaatje had. Ik achtervolgde vogels die ik nog nooit eerder had gezien en de vreugde was groot als ik er één schoot. Deze foto is daar een voorbeeld van.
De vorkstaartscharrelaar
Toen ik mijn foto’s laatst bekeek zag ik dat ik voornamelijk foto’s heb gemaakt van vogels met veel kleur. Wanneer je brochures bekijkt over Afrika of een ander continent, op internet zoekt naar een vakantiebestemming, dan zie je vooral prachtige gekleurde beelden. Een turquoise zee, subtropische vissen en zonsondergangen die felrood kleuren. Ook deze vorkstaartscharrelaar kun je tegenkomen in jouw zoektocht. Kijkend naar deze vogel dacht ik na over de kleuren van de mens. Niet hoe ze zich kleden of hun huidskleur, maar de innerlijke kleuren die maken dat we zijn wie we zijn.
Hoe kleurrijk durf ik te zijn?
In mijn jonge jaren kon ik me als een soort toverbal aanpassen. Liet precies die facetten van mezelf naar voren komen waarvan ik dacht dat die op dat moment en in die situatie van mij verwacht werden. Niet intentioneel, dat ging haast automatisch. Inmiddels, jaren ouder, durf ik veel meer trouw te zijn aan het hele palet aan kleuren dat mij tot Mascha maakt.
Mijn opa, tevens mede-opvoeder, was een echte Amsterdammer. Hij werkte in de horeca op het Rembrandtplein. Ik was er trots op dat hij mensen zoals Zwarte Joop en Pistolen Paultje kende. Prachtige verhalen had hij altijd. Een stoere, rechtschapen man met zijn hart op de goede plek. Mijn moeder omarmde in dezelfde periode een hippie-leefstijl. Vervolgens was zij zowel in de politiek, vrouwenbeweging als in de creatieve sector actief. Daardoor kwam ik met allerlei soorten mensen in aanraking. Schilders, acteurs, schrijvers, politici. En ik? Ik wilde graag zo ‘gewoon’ mogelijk zijn. Niet te veel opvallen, ondanks dat ik uit een kleurrijk nest kwam.
Welke kleuren laat jij zien?
Waar de vogel zo trots zijn kleuren toont, zo huiverig kunnen mensen zijn om expressie te geven aan die van hun. Natuurlijk vraagt een situatie soms om je aan te passen. Zoals bijvoorbeeld de afstand en nabijheid in mijn werk. Mag jij jouw kleuren laten zien van jezelf? Of pas jij je liever aan en ga je zoveel mogelijk door het leven zoals jij denkt dat anderen dat van jou verwachten? Hoe jij in het leven staat, of jij jezelf mag zijn heeft met meerdere factoren te maken. Met hoe jij opgroeide, in welke culturele context bijvoorbeeld. Of de rol of positie in jouw gezin van herkomst.
Pleasen
Wanneer iemand doorslaat in zichzelf aanpassen, kun je spreken van please-gedrag. De pleaser heeft onvoldoende vertrouwen goed genoeg te zijn en vindt het lastig om grenzen aan te geven. Er zijn mensen die zo gewend zijn hun gedrag aan te passen aan hun omgeving dat zij eigenlijk niet goed meer weten wat ze zelf belangrijk vinden. De angst voor afwijzing is een belangrijke drijfveer om bepaalde kleuren van jezelf weg te stoppen of te ontkennen. Wil de omgeving geel, dan gedraagt de pleaser zich geel. Schiet hij hier in door dan kan hij steeds verder verwijdert raken van zijn eigen kleur. Daarmee wordt hij een speelbal van zijn omgeving en dit kan onder meer leiden tot spanningsklachten.
Leef je eigen kleur
Ben jij iemand die voorsorteert op de verwachtingen van anderen? Investeer in jezelf. Leer alle kleuren in jezelf kennen en waarderen. Draag ze met vertrouwen uit. Dit kan jou behalve rust ook gelijkwaardiger relaties opleveren.
Tot slot een oproep aan alle lezers van dit blog om de paradijsvogel of de vorkstaartscharrelaar in jezelf te omarmen en je vanaf vandaag (nog) minder aan te trekken van wat anderen over jou denken. Ik doe mee.
Reacties op deze blog worden zeer op prijs gesteld. Volg me op Instagram of Facebook voor tips en inspiratie.
Voor het downloaden van mijn Inspiratieboek ga naar: www.vrijblij.nu